Daphne Leon: Ιδιαίτερη κεραμική εμπνευσμένη από τη Μεσόγειο

daphneleon.com | instagram.com/daphneleon__/ 

Η Δάφνη Λέων είναι Αθηναία κεραμίστρια. Αφού σπούδασε book art & design στο Λονδίνο, και μετά από μια επαγγελματική πορεία στον χώρο του βιβλίου, ξεκίνησε να ασχολείται συστηματικά με την κεραμική. Στην αρχή η παραγωγή των γνωστών custom-made tableware της δεν ξεπερνούσε τα 12 τεμάχια, αλλά πλέον φτάνει τα 1000 κομμάτια, ενώ σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα καθιερώθηκε ως όνομα στον χώρο, με πολύ σημαντικές συνεργασίες και αναγνώριση στον χώρο του διεθνούς design.

Τα επιτραπέζια διακοσμητικά πιάτα της είναι αυτά που την έκαναν γνωστή, καθώς συνεργάστηκε με τον οίκο Jacquemus για το εστιατόριο Oursin. Το ενδιαφέρον της σειράς αυτής είναι πως κάθε σκεύος είναι χειροποίητο και μοναδικό, έχοντας όμως ως κοινό στοιχείο την αναφορά στη μεσογειακή παράδοση, ενώ παράλληλα χαρακτηρίζονται από κάτι σουρεαλιστικό και τυχαίο. Τα συγκεκριμένα σερβίτσια, 45 στον αριθμό, προκύπτουν από 9 διαφορετικά καλούπια, όλα φτιαγμένα στο χέρι. Έμπνευση αποτέλεσαν τα κεραμικά του Πικάσο αλλά και η γενικότερη δουλειά του, όπως επίσης και οι επαφές και οι αλληλεπιδράσεις του με κεραμίστες του 20ού αιώνα. Η Δάφνη ενδιαφέρεται για την έννοια του χειροποίητου και για το πώς αυτό θα εντάσσεται στη δουλειά της και στη μεθοδολογία της. Για την παραγωγή των σερβίτσιων της, καθώς και των ειδικών παραγγελιών και των αντικειμένων που πωλούνται σε ελληνικά μουσεία, χρησιμοποιεί τόσο τα χέρια της όσο και τροχό, δίνοντας μια αίσθηση εργόχειρου στο τελικό αποτέλεσμα.

Το ενδιαφέρον της και ο σεβασμός για την κεραμική φαίνεται στον τρόπο με τον οποίο, αν και δεν φοβάται τον πειραματισμό, μένει πιστή σε παραδοσιακές τεχνικές. Εφαρμόζοντας γνώσεις που προσφέρει το διαδίκτυο, και όχι μόνο οι δάσκαλοι κεραμικής με τους οποίους έχει συνεργαστεί (π.χ. Στέλιος Λάσκαρης), καταφέρνει να φτιάξει τελικά κάτι μοναδικό από άποψη τεχνικής, που μιλά εμμέσως για το σήμερα και την εμπειρία τού διαμοιρασμού γνώσης μέσω social. Όπως έχει πει και η ίδια σε συνέντευξή της, από την Ελλάδα λείπει ένας τέτοιος λογαριασμός ή κανάλι που να ασχολείται αποκλειστικά με την κεραμική, κάτι που θα ήταν ενδιαφέρον και χρήσιμο για τη διάδοση της τέχνης της κεραμικής, της ιστορίας της και της εμπειρίας τού να καταπιάνεσαι με μαλακά υλικά. Μετά τη “σειρά” καραντινών, εξάλλου, ο κόσμος άρχισε να ενδιαφέρεται πολύ έντονα για τέτοιου είδους γνώσεις.

Στη δουλειά της βρίσκει κανείς αναφορές στη φύση, τα ζώα και την παραδοσιακή αγγλική κεραμική, όπως επίσης και στα kitsch ευρωπαϊκά κεραμικά του 19ου και 20ού αι. αιώνα, ενώ, τέλος, όπως έχει πει η ίδια, η μεγάλη της αδυναμία είναι η ελληνική και ανατολίτικη παραδοσιακή κεραμική και τέχνη. Εμπνέεται από μοντέρνους Έλληνες καλλιτέχνες και δημιουργεί συλλεκτικά “αντίγραφα" κοσμήματα (π.χ. από τον Φασιανό), τα οποία είναι διαθέσιμα στα πωλητήρια ελληνικών μουσείων, όπως είναι το Μουσείο Μπενάκη και το Ίδρυμα Θεοχαράκη.