Objects of Common Interest

To ελληνικό studio που κατέκτησε το διεθνές design

DS.WRITER:

Σοφία Θρουβάλα

Credit αρχικής Εικόνας: stefanos tsakiris | Alcova - Etage - Future Archaeology

Κέντρο της δουλειάς τους είναι η δημιουργία εγκαταστάσεων ή/και βιωματικών περιβαλλόντων και αντικειμένων-γλυπτών, με έμφαση στην υλικότητα και στα πλήρη και κενά τής εκάστοτε φόρμας. Από το 2012, και ταυτόχρονα με το OOCI firm, διατηρούν ένα αρχιτεκτονικό γραφείο επίσης σε Αθήνα και ΝΥ, το LOT office for architecture, παράρτημα/προέκταση του οποίου αποτελεί το design firm τους.

Τον τελευταίο χρόνο, το ζευγάρι έχει δημιουργήσει πολύ σημαντικές συνεργασίες και πρότζεκτς, με αποτέλεσμα εντυπωσιακές και μοναδικές δουλειές, γεγονός πολύ σπουδαίο για ένα ελληνικό γραφείο design, που μάλιστα, όπως θα αναλυθεί, συνταιριάζει στοιχεία τού ελληνικού τοπίου με έναν μοναδικό στο είδος του τόπο. Συγκεκριμένα, η πλέον πρόσφατη ατομική έκθεση με τίτλο “Hard, Soft, and All Lit Up with Nowhere to Go”, η οποία θα τρέχει στο The Noguchi Museum της Νέας Υόρκης μέχρι και τις 13 Φεβρουαρίου του 2022, αποτελεί φόρο τιμής στον Isamu Noguchi και στην πεποίθησή του ότι δεν δημιουργεί αρχιτεκτονική ή design αλλά αντικείμενα γλυπτικής και συσχετίσεων. Επίσης, η συμμετοχή στην Gallery Carawan στα πλαίσια του Athens Design Forum με το project “Volax”, και κυρίως η τεράστια συνεργασία με τη Δανέζικη γκαλερί Etage Projects, αποτελούν πολύ ενδιαφέρουσες δουλειές. Μάλιστα, η τελευταία, η οποία έλαβε χώρα στο Μιλάνο στην εβδομάδα Design, περιλαμβάνει έπιπλα που θυμίζουν ταυτοχρόνως την καλύτερη πλευρά των 80ς, φουτουρισμό και μινιμαλισμό, ενώ τέλος απαντούν στον τίτλο “Future Archaeology”, δίνοντας έτσι έμφαση σε μια απολύτως μεταμοντέρνα προσέγγιση του σχεδιασμού αλλά και της ιστορικότητας του αντικειμένου ή ακόμα και του αρχιτεκτονικά δομημένου σημείου, ως σπουδής.

Όπως έχουν δηλώσει στο sight unseen, η αρχιτεκτονική αποτελεί βασική έμπνευσή τους. Οι σχέσεις μεταξύ των όγκων, η δομή και οι σύνδεσμοι μεταξύ κενών και πλήρων, η υλικότητα που αποκτά υπόσταση με τη χρήση του φωτός, και τέλος η παρουσία της διαφάνειας ως καθοριστικού παράγοντα για τη δημιουργία σχέσεων σκιάς και λάμψης με τη διάχυση του φωτός, είναι στοιχεία που παραπέμπουν στην αρχιτεκτονική ενώ παράλληλα αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι από την παραγωγή design objects των Πεταλωτή και Τραμπούκη.

Παρά την ενεργό συμμετοχή τους στον χώρο του design και την αρχιτεκτονική διαχείριση των υλικών, στρέφονται στην τέχνη προκειμένου να δημιουργήσουν τις μορφές τους, οι οποίες ανταποκρίνονται, θα λέγαμε, σε φαινομενολογικές αναλύσεις περί αντικειμένου και αντι-αντικειμένου. Όπως οι ίδιοι έχουν υπαινιχθεί σε συνέντευξή τους, το design τους είναι κάτι περισσότερο από δημιουργία αντικειμένων στον χώρο. Είναι παρουσίες που ανταποκρίνονται σε μια λογική εγκατάστασης και συνύπαρξης με τον θεατή ή αγοραστή. Σύμφωνα με τους ίδιους “δεν είναι μόνο αντικείμενα (…), έχει να κάνει με τα αισθήματα που βιώνουν οι επισκέπτες καθώς κινούνται γύρω τους” (collectible design fair Brussels 2019).

Τα υλικά τους, μεταπλασμένα σε ένα φορμαλιστικό, φονξιοναλιστικό αλλά και απολύτως αφηρημένο σύνολο, φανερώνουν εμμέσως τη σχέση τους με το ελληνικό τοπίο. Στη νέα τους δουλειά, την οποία μοιράστηκαν μαζί μας, βλέπουμε τη χρήση του ξύλου ως υλική απόδοση του οικείου και ζεστού, του μαρμάρου ως αναφορά στην παράδοση, της διαφάνειας και του φωτός ως στοιχεία εγγενή του μεσογειακού χώρου, εντός του οποίου το παιχνίδισμα του νερού αποδίδεται μέσω της διαφάνειας και η παρουσία του θερμού ήλιου μέσω του φωτός.

Οι τίτλοι αντανακλούν μια αναφορά στις καταβολές και η ελληνικότητα είναι παρούσα με έναν αφηρημένο και μεταμινιμαλιστικό τρόπο, που μπορεί να είναι χρηστικός, διακοσμητικός και λειτουργικός ταυτόχρονα. Επιπλέον, τα χρώματα που επιλέγονται μιμούνται τη λιτότητα παράκτιων και νησιωτικών τόπων, στους οποίους η θάλασσα και η γη συνυπάρχουν. Σημαντικό στοιχείο που αναδεικνύει αυτές τις σχέσεις μεταξύ όγκων ή αναφορών, είναι το στοιχείο της εσωτερικής ισορροπίας, του εύθραυστου και αδιόρατου, που έρχεται να συνυπάρξει με κάτι βαρύ και συμπαγές (πχ ξύλο), δημιουργώντας τελικά κάτι άνετο και σταθερό. Τέλος, στη δουλειά τους, τη νέα αλλά και την προηγούμενη, είναι σημαντική η ανάδειξη της έννοιας του εφήμερου σε αντιδιαστολή αλλά και σε συνάρτηση με την έννοια του μόνιμου, μέσω της συνεχόμενης εναλλαγής υλικών και των πλασιμάτων της φόρμας στο σύνολο της κάθε συλλογής.

Ακολουθούν φωτογραφίες από τα τελευταία πολύ σημαντικά τους project στην Gallery Carawan στα πλαίσια του Athens Design Forum, με το project “Volax”, τη σειρά με τίτλο “Future Archaeology” στην Alcova σε συνεργασία με την etage projects, και την έκθεση με τίτλο “Hard, Soft, and All Lit Up with Nowhere to Go” στο The Noguchi Museum της Νέας Υόρκης.