Κεντρική Εικόνα: Synthetic Cultures, 2050+ | twimg.com

Με αφορμή την ολλανδική Biennale Design, όπου είδαμε το project Synthetic Cultures των 2050+, στο οποίο διαπραγματεύονται το συνθετικό κρέας και τα συμπαρομαρτούντα του μέσα στην ιστορία και στις κοινωνίες μας, αποφασίσαμε να ρίξουμε μια πιο κοντινή ματιά σε αυτή την ομάδα σχεδιαστών που αναπηδά όλο και πιο συχνά στα tabs μας.

Οι 2050+ μου θυμίζουν τον Childish Gambino. Όπως ο ίδιος είναι rapper, κωμικός, ηθοποιός, σκηνοθέτης και παραγωγός και όσα έχω ξεχάσει να αναφέρω, έτσι και οι 2050+, με έδρα το Μιλάνο, κάνουν σχέδια, εσωτερικούς χώρους, installations, research, τέχνη και διαφημίσεις με την Bulgari, με λίγη εκτίμηση στα όρια μεταξύ διαφορετικών κλάδων και εξειδικεύσεων. Ίσως να μην υπάρχουν αρκετές ευκαιρίες εργασίας για τους σχεδιαστές στην παρούσα ιστορική στιγμή, ίσως να είναι οι σχεδιαστές ό,τι κοντινότερο στο ουμανιστικό ιδεατό του πανεπιστήμονα και τα δημιουργικά επαγγέλματα να το κυνηγάνε ακόμα πιο πολύ, ή πάλι, με το hype της διεπιστημονικότητας να σκεφτόμαστε πια πως η απόλυτη κατηγοριοποίηση και εξειδίκευση σε όλες τις στιγμές της σκέψης μας να μην ήταν και πολύ καλή ιδέα. Μπορεί, πάλι, να βλέπουμε πολλά πράγματα στο instagram και να θέλουμε να κάνουμε αντίστοιχα πολλά.

The Pillars, National Museum, Oslo | adsttc.com

The Pillars, National Museum, Oslo | 2050.plus

Μέσα σε αυτό το γενικότερο πλαίσιο κινούνται οι 2050+ και εκφράζονται ανάλογα. Στο νέο Εθνικό Μουσείο της Νορβηγίας στο Όσλο, κατασκευάζουν οι ίδιοι ένα δυναμικό πλαίσιο για το περιεχόμενο των εκθέσεων. Οι επιφάνειες που δημιουργούν την εξώτερη επιφάνεια του εκθεσιακού χώρου είναι σε ράγες και μεταβάλλονται, δίνοντας την πολυπόθητη συνθήκη της ευελιξίας στους επιμελητές των εκθέσεων, αφού η κίνηση των πετασμάτων αυτών μπορεί κάθε μέρα να αλλάζει τη σύσταση του χώρου. Και για να δοθεί επιπλέον ευελιξία και επιπλέον δυναμική στο χωρικό πλαίσιο που συστήνει τα έργα στους επισκέπτες, οι 2050+ έχουν τοποθετήσει ράγες στο ταβάνι του χώρου για να κινούνται υφασμάτινα πετάσματα -κουρτίνες λαϊκά-, και δημιουργούν έτσι επιπλέον επιλογές στους επιμελητές για να εκθέσουν τα εκθέματα σε έναν πιθανόν συνεχώς νέο χώρο, ώστε να μην βαριόμαστε ποτέ.

Sunnei, Fashion Week, Fall-Winter 2022 | cloudfront.net

Την ιδέα της ταχύτητας της αλλαγής, την ιδέα της συνεχούς γρήγορης ανανέωσης και του χρόνου που δε σταματά ποτέ, ανέδειξαν και στην εγκατάσταση που δημιούργησαν για το κυριολεκτικό runway για την collection της Sunnei για το φθινόπωρο-χειμώνα του 2022. Εκεί, η ομάδα από το Μιλάνο κατασκευάζει μια μεταλλική δομή, σαν από κινηματογραφικό στούντιο όπως η ίδια περιγράφει, όπου έχουν αναρτηθεί όλες οι υποδομές της εκδήλωσης• φωτιστικά, καθίσματα για τους θεατές, πεταλούδες και μπαλόνια που θυμίζουν την Instant City των Ιταλών Archigramm. Σε ακόμη μια καταδήλωση της ιδέας, χειρονομία ιδιαίτερα συχνή στον σχεδιαστικό κόσμο πλέον, τα μοντέλα που παρουσιάζουν τα ρούχα τρέχουν την πασαρέλα, αντί για το στυλιζαρισμένο catwalk. Μέχρι να φτάσουν όλα τα μοντέλα στο τέρμα η εκδήλωση είχε τελειώσει, τα σκηνικά μαζεύτηκαν και άρχιζαν ήδη οι προετοιμασίες για το επόμενο θέαμα.

Penumbra | 2050.plus

Το αγαπημένο μου έργο από τους 2050+ το βρήκα στη Βενετία, στο Complesso dell’ Ospedaletto, με το όνομα Penumbra. Για χάρη της Biennale Τέχνης 2022, δημιουργείται εκεί μια εγκατάσταση με μαύρα επαναλαμβανόμενα πετάσματα που διατρέχουν τον χώρο ανάμεσα από διάφορα αρχιτεκτονικά έργα του παρελθόντος και του παρόντος, και στα οποία προβάλλονται ταινίες μικρού μήκους με άμεση συνάφεια με το περιβάλλον τους. Σε αυτό το ημίφως, την ελληνική μετάφραση του τίτλου του έργου, κινείται κανείς ανάμεσα από χώρο και χρόνο και αντιμετωπίζει λάμψεις, στιγμές και θραύσματα εικόνων, σαν μια αναλογική μετάφραση της ίδιας της φόρμας του κινηματογραφικού έργου. Ένας πολύ όμορφος σκηνογραφικός χώρος που κατασκευάζει τον κινηματογράφο σε τέσσερις διαστάσεις και φέρνει σε ενιαίο βίωμα πολλαπλούς χρόνους, δημιουργεί μια ατμοσφαιρική εμπειρία με ελάχιστα μέσα, τα οποία μπορούν με ευκολία να αποσυναρμολογηθούν.

Penumbra | stirworld.com

Η δουλειά των 2050+ μπορεί με δυσκολία να αμφισβητηθεί, και αν δει κανείς τα κείμενά τους για το έργο τους μπορεί με ευκολία να κατανοήσει τις επιλογές τους. Αυτό το αμυντικό παιχνίδι των άμεσων συσχετισμών δεδομένων επιτρέπει να μην παρουσιάζονται ευδιάκριτες αδυναμίες στις κατασκευές τους και να δημιουργούνται βεβαιότητες για τη δεξιότητα και την ικανότητά τους. Είναι σαφές πως διαχειρίζονται επαρκώς τα εργαλεία τους, και με απλές κινήσεις, μεταχειριζόμενοι ελάχιστα μέσα, δημιουργούν περιβάλλοντα που κανείς τα καταλαβαίνει και τον ενθουσιάζουν. Το δημιουργικό catenaccio, όπου τα πάντα πέφτουν ειδυλλιακά στη θέση τους και το κάθε βήμα ακολουθεί με βεβαιότητα το προηγούμενο, διαθέτει αρετές και έχει πολλή ασφάλεια, αλλά στερείται συγκινησιακών εξάρσεων και διάνοιξης πιθανοτήτων. Βέβαια, ο μέγας Sir Alex Ferguson είχε πει πως “η επίθεση σου κερδίζει παιχνίδια και η άμυνα τίτλους”. Τώρα, για ποιον τίτλο αγωνιζόμαστε όλοι, εγώ προσωπικά δεν έχω καταλάβει.